کیلین مورفی (به ایرلندی: Cillian Murphy، تلفظ: /ˈkɪliən/؛ زادهٔ ۲۵ مهٔ ۱۹۷۶) بازیگر ایرلندی است. او حرفهٔ خود را به عنوان خواننده، گیتاریست و ترانهنویس یک گروه موسیقی راک آغاز کرد. سپس در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ یک قرارداد موسیقی را رد کرد و به بازی در تئاتر و فیلمهای کوتاه و مستقل روی آورد. از نخستین نقشهای سینمایی قابل توجه او میتوان به ۲۸ روز بعد (۲۰۰۲)، وقفه (۲۰۰۳) و چشم قرمز (۲۰۰۵) اشاره کرد. وی برای بازی در نقش یک زن ترنس در فیلم کمدی درام صبحانه در پلوتون (۲۰۰۵) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.
مورفی همچنین برای بازی در فیلمهای کریستوفر نولان شناخته شدهاست؛ او نقش مترسک را در سهگانهٔ بتمن (۲۰۰۵–۲۰۱۲) بازی کرد و سپس در اکشن علمی تخیلی تلقین (۲۰۱۰)، درام جنگی دانکرک (۲۰۱۷) و فیلم زندگینامهای اوپنهایمر (۲۰۲۳) در نقش جی. رابرت اوپنهایمر حضور پیدا کردهاست. فیلم ترسناک یک مکان ساکت: بخش ۲ (۲۰۲۱) و بازی در نقش تامی شلبی در مجموعهٔ درام جنایی پیکی بلایندرز (۲۰۱۳–۲۰۲۲) از دیگر کارهای قابل توجه او هستند.
مورفی در سال ۲۰۱۱ برنده جایزهٔ جوایز تئاتر ایرلند به عنوان بهترین بازیگر مرد و جایزهٔ دراما دسک اجرای برجسته انفرادی برای نمایش تکنفره میسترمن شد. در سال ۲۰۲۰، روزنامه آیریش تایمز از او به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران ایرلندی سینما یاد کرد.
در اواسط سال ۲۰۰۴، مورفی با دوست دختر قدیمی خود، هنرمندی به نام ایوان مکگینس که در سال ۱۹۹۶ در یکی از اجراهای راک گروه با او آشنا شدهبود، ازدواج کرد.این زوج از سال ۲۰۱۵ در دوبلین با دو پسرشان متولد سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ زندگی میکنند.مورفی صاحب یک سبک شخصی یا تبلیغاتی نیست، ترجیح میدهد دربارهٔ زندگی خود صحبت نکند و تا سال ۲۰۱۰ در هیچ برنامه زندهٔ گفتوگو تلویزیونی شرکت نمیکرد؛ تا اینکه مهمان برنامه ایرلندی لِیت لِیت شد اما هم چنان کم حرف و محتاط بود. او اغلب به تنهایی در مراسمها شرکت میکند. او اظهار داشته که به زندگی به شیوه افراد مشهور علاقهمند نیست و گفته: «حضور روی فرش قرمز برای من چالشی است که نمیخواهم به آن برسم.»او به عمد به شیوهای زندگی میکند که توجه رسانهها را جلب نکند. مورفی با چند بازیگر ایرلندی ازجمله کالین فارل، جاناتان ریس میرز و لیام نیسون دوست است.موزیک هم چنان بخش مهمی از زندگی مورفی را تشکیل میدهد. در سال ۲۰۰۴، او گفت: «تنها چیز عجیب و غریب در سبک زندگی من، سیستم پخش موزیک من، خرید موسیقی و رفتن به کنسرت است».او عضو هیچ گروه راکی نیست و قصد ندارد گروه دیگری را تشکیل دهد، اما گاهی با دوستانش یا به تنهایی موسیقی مینوازد و آهنگ مینویسد. وی در این باره گفتهاست: «حتی اگر کارم خوب بود، تصور بازیگری و عضویت در یک گروه راک بهطور همزمان، به این معنی است که هرگز جدی گرفته نخواهم شد.» در سال ۲۰۱۵، او در فهرست یکی از ۵۰ مرد خوش لباس GQ قرار گرفت.
مورفی به عنوان یک کاتولیک بزرگ شد و به اندیشههای ندانمگرایی نزدیک شدهبود، تا اینکه بعد از تحقیق پیرامون نقش خود به عنوان یک فیزیکدان و فضانورد در فیلم آفتاب، بیان کرد که آتئیست است. با این حال، در سال ۲۰۱۹ اظهار داشت که همچنان به اصول اخلاقی مذهب کاتولیک پایبند است.مورفی حدود ۱۵ سال گیاهخوار بود، که به گفته او به دلیل تردید در روشهای ناسالم تجارت کشاورزی و «نگرانی ابتلا به بیماری جنون گاوی» بود تا یک تصمیم اخلاقی. او دوباره شروع به خوردن گوشت کرد تا برای بازی در پیکی بلایندرز وزنش را زیاد کند. وی همچنین از دویدن لذت میبرد.
اوپنهایمر (انگلیسی: Oppenheimer) یک فیلم دلهرهآورِ زندگینامهای حماسی به نویسندگی و کارگردانی کریستوفر نولان است که در سال ۲۰۲۳ اکران شد. نولان فیلمنامه این فیلم را بر اساس کتاب پرومته آمریکایی، پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر به رشته تحریر درآورده است. داستان فیلم دربارهٔ زندگی جی. رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان نظری آمریکایی است که به عنوان «پدر بمب اتمی» شناخته شدهاست و کیلین مورفی نقش وی را در فیلم بازی کردهاست. این ششمین همکاری مشترک نولان و مورفی است. امیلی بلانت در نقش همسر اوپنهایمر، «کیتی»؛ مت دیمون در نقش رئیس پروژهٔ منتهن لسلی گرووز؛ رابرت داونی جونیور در نقش عضو کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده لوئیس استراوس؛ و فلورنس پیو در نقش معشوقهٔ کمونیست اوپنهایمر جین تتلاک حضور دارند. دیگر بازیگران شامل جاش هارتنت، کیسی افلک، رامی ملک و کنت برانا میشوند.
نولان در سپتامبر ۲۰۲۱ خبر از نویسندگی و کارگردانی فیلمی زندگینامهای دربارهٔ اوپنهایمر داد که داستان آن طی جنگ جهانی دوم جریان دارد و یونیورسال پیکچرز بهعنوان توزیعکننده انتخاب شد. اکثر بازیگران اصلی میان سپتامبر ۲۰۲۱ و آوریل ۲۰۲۲ مشخص شدند. پیشتولید تا ژانویهٔ ۲۰۲۲ و فیلمبرداری در اواخر فوریهٔ آغاز شد و در مهٔ همان سال پایان یافت. اوپنهایمر با فرمت ۶۵ میلیمتری و به صورت آیمکس تصویربرداری شد و قسمتهای از آن برای نخستین بار در تصویربرداری آنالوگ سیاهوسفید آیمکس فیلمبرداری شد. نولان مانند آثار قبلی خود از جلوههای طبیعی و حداقل تصویرسازی تولیدشده توسط کامپیوتر استفاده کرد.
نولان بعد از نزدیک به دو دهه همکاری و ساخت ۹ فیلم برای برادران وارنر به علت اختلاف در زمینه اکران سینمایی با این شرکت قطع همکاری کرد. بعد از انجام مذاکرات، یونیورسال پیکچرز حق ساخت و پخش جهانی فیلم را خرید. اوپنهایمر در ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۳ به روی پرده سینما رفت. پس از بیخوابی (۲۰۰۲)، این نخستین فیلم نولان است که با درجه سنی آر ساخته شدهاست.
اوپنهایمر به دلیل رویداد اینترنتی باربنهایمر مورد توجه بسیاری از کاربران قرار گرفت. فیلم با واکنش بسیار مثبت منتقدان همراه بود و در زمینه عملکرد تیم بازیگری، فیلمنامه، کارگردانی نولان، تدوین و فیلمبرداری تحسین شد. اوپنهایمر با بیش از ۹۴۲ میلیون دلار فروش گیشه به سومین فیلم پرفروش سال ۲۰۲۳، پرفروشترین فیلم تاریخ جنگ جهانی دوم، پرفروشترین فیلم زندگینامهای و دومین فیلم پرفروش با درجه R تبدیل شد.
در سال ۱۹۲۶، جی. رابرت اوپنهایمر، دانشجوی ۲۲ ساله دکترا، در حین تحصیل زیر نظر فیزیکدان تجربی پاتریک بلاکت در آزمایشگاه کاوندیش واقع در دانشگاه کمبریج، از دلتنگی و اضطراب رنج میبرد. اوپنهایمر که از دست بلاکت ناراحت است، با گذاشتن یک سیب مسموم میخواهد به او تلافی کند، اما سپس مانع از خوردن آن توسط دانشمند نیلز بور میشود که برای ملاقات او آمدهاست. اوپنهایمر پیاچدی خود را در رشته فیزیک در دانشگاه گوتینگن در آلمان به پایان میرساند و بعداً با فیزیکدان نظری ورنر هایزنبرگ در کنفرانسی که در مؤسسه فناوری فدرال زوریخ، سوئیس برگزار شدهاست، ملاقات میکند. او با امید به گسترش تحقیقات فیزیک کوانتومی در آنجا به ایالات متحده بازگشته و تدریس در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مؤسسه فناوری کالیفرنیا را آغاز میکند. او با همسر آیندهاش، کاترین پونینگ، زیستشناس و یک کمونیست آشنا میشود. او همچنین رابطهای متناوب با جین تتلاک، یکی از اعضای حزب کمونیست ایالات متحده آمریکا دارد تا اینکه چند سال بعد او خودکشی میکند.
در سال ۱۹۴۲، ژنرال ارتش ایالات متحده لسلی گرووز، اوپنهایمر را برای رهبری پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی استخدام میکند، که اوپنهایمر به او اطمینان میدهد هیچ گونه همدردی با کمونیستها ندارد. اوپنهایمر که خودش یهودی است، بهویژه تحت تأثیر نازیها قرار میگیرد که در حال تکمیل برنامه جنگافزار هستهای خود هستند که توسط هایزنبرگ رهبری میشود. اوپنهایمر یک تیم علمی شامل ادوارد تلر و ایزیدور ایزاک رابی را در لس آلاموس، نیومکزیکو گرد هم میآورد تا مخفیانه بمب را بسازند. اوپنهایمر با دانشمندان انریکو فرمی و دیوید ال. هیل همکاری میکند و او و آلبرت اینشتین دربارهٔ این موضوع بحث میکنند که چگونه یک بمب اتمی ممکن است یک واکنش زنجیرهای غیرقابل توقف ایجاد کند که میتواند کره زمین را نابود کند.
پس از تسلیم آلمان، چندین دانشمند اهمیت تداوم بمب را زیر سؤال میبرند، حتی اگر جنگ در اقیانوس آرام ادامه داشته باشد. آزمایش ترینیتی درست قبل از کنفرانس پوتسدام با موفقیت انجام میشود. رئیسجمهور هری اس. ترومن دستور بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی را میدهد که ژاپن را مجبور به تسلیم میکند و اوپنهایمر را به عنوان «پدر بمب اتمی» در معرض دید عموم قرار میدهد. اوپنهایمر که تحت تأثیر ویرانی و تلفات عظیم زندگی قرار گرفتهاست، از ترومن میخواهد که توسعه سلاحهای هستهای را محدود کند. رئیسجمهور توصیه اوپنهایمر را نادیده میگیرد و وی را فردی ضعیف میداند.
اوپنهایمر به عنوان مشاور کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده از تحقیقات بیشتر هسته ای، به ویژه بمب هیدروژنی پیشنهاد شده توسط تلر، دفاع میکند. موضع او در بحبوحه تنش جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی به محل اختلاف تبدیل میشود. لوئیس استراوس، رئیس کمیسیون از اوپنهایمر به خاطر رد علنی نگرانیهایش در مورد صادرات ایزوتوپ پرتوزا و توصیه به مذاکرات تسلیحاتی با اتحاد جماهیر شوروی رنج میبرد. او همچنین بر این باور است که اوپنهایمر اینشتین را علیه او قرار دادهاست.
اوپنهایمر در جلسهای که برای از بین بردن نفوذ سیاسی او در نظر گرفته شده بود توسط تلر و سایر همکارانش مورد خیانت قرار میگیرد. استراوس از ارتباطات اوپنهایمر با کمونیستهایی مانند تتلاک و برادر اوپنهایمر، فرانک، سوء استفاده میکند. علیرغم شهادت رابی و چندین متحد دیگر در دفاع از اوپنهایمر، مجوز امنیتی اوپنهایمر پیش از موعد لغو میشود و به وجهه عمومی وی آسیب میرساند و نفوذ سیاسی او را خنثی میکند. در یک جلسه تأیید سنا برای تصدی استراوس به عنوان وزیر بازرگانی، هیل در مورد انگیزههای شخصی استراوس در سقوط اوپنهایمر شهادت میدهد. سنا به نامزدی استراوس رای منفی میدهد.
در سال ۱۹۶۳، رئیسجمهور لیندون بی. جانسون، جایزه انریکو فرمی را به عنوان یک ژست بازپروری سیاسی به اوپنهایمر اهدا میکند. همچنین آشکار میشود که مکالمه قبلی اوپنهایمر و اینشتین در مورد استراوس نبودهاست، بلکه در مورد پیامدهای گسترده سلاحهای هستهای بود. اوپنهایمر معتقد است که او یک واکنش زنجیرهای را آغاز کردهاست که منجر به نابودی جهان خواهد شد.
ارسال دیدگاه
تایید شده : 0 ، در حال بررسی : 0 ، مجموع : 0