کِیرا کریستینا نایتلی (انگلیسی: Keira Christina Knightley؛ زادهٔ ۲۶ مارس ۱۹۸۵) بازیگر انگلیسی است. او بابت حضور در فیلمهای مستقل و بلاکباسترها، بهخصوص درامهای تاریخی، مشهور است. نایتلی افتخارات مختلفی شامل کسب دو نامزدی در مراسم اسکار، سه نامزدی در بفتا و یک نامزدی در لارنس الیویه دارد. او در سال ۲۰۱۸ برای نقشی که در هنرهای نمایشی و خیریه داشت، به مقام افسر نشان امپراتوری بریتانیا منصوب شد.
والدین نایتلی ویل نایتلی و شارمن مکدونالد هر دو بازیگر هستند. او در شش سالگی صاحب مدیر برنامه شد و در آغاز فعالیت، به کارهای تبلیغاتی و فیلمهای تلویزیونی مشغول بود. او نقش کوتاهی بهعنوان ندیمهٔ پدمه آمیدالا در اپرای فضایی پرفروشِ جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح (۱۹۹۹) داشت. نقش برجستهٔ او در فیلم ورزشی مثل بکام کاتدار بزن (۲۰۰۲) بود که در آن نقش فوتبالیستی تامبوی را ایفا کرد، و برای بازی در نقش الیزابت سوآن در مجموعهٔ فانتزی دزدان دریایی کارائیب که از سال ۲۰۰۳ آغاز شد، به شهرت بینالمللی دست یافت. در سال ۲۰۰۳، او در کمدی عاشقانهٔ در واقع عشق ظاهر شد و از سوی خوانندگان نشریهٔ هِلو! لقب ستارهٔ نوجوان آیندهدار را گرفت.
نایتلی برای به تصویر کشیدن الیزابت بنت در عاشقانهٔ تاریخی غرور و تعصب (۲۰۰۵) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد. او در شماری از فیلمهای تاریخی نقش اصلی داشت: معشوقهای پیچیده در تاوان (۲۰۰۷)، جورجیانا کاوندیش در دوشس (۲۰۰۸) و شخصی مقتدر در آنا کارنینا (۲۰۱۲). سپس در درامهای معاصر به فعالیت پرداخت و در کمدی-درام دوباره شروع کن (۲۰۱۳) و فیلم هیجانانگیز جک رایان: سرباز سایه (۲۰۱۴) ظاهر شد. نایتلی با بازی در نقش ریاضیدان جون کلارک در بازی تقلید (۲۰۱۴) به فیلمهای تاریخی بازگشت که نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد و در کولت (۲۰۱۸) نویسندهٔ فرانسوی، کولت، را به تصویر کشید.
نقشهای نایتلی در تئاتر شامل مردمگریز در سال ۲۰۰۹ و ترز راکن در سال ۲۰۱۵ میشود. او به دلیل موضع صریح خود در مورد مسائل اجتماعی مشهور است و با سازمانهای عفو بینالملل، آکسفام و کمیک رلیف همکاری کردهاست. او با موسیقیدان، جیمز رایتن ازدواج کردهاست و دو دختر دارند.
کیرا کریستینا نایتلی ۲۶ مارس ۱۹۸۵ در حومهٔ تدینگتون لندن به دنیا آمد و والدینش ویل نایتلی و شارمن مکدونالد هر دو بازیگر هستند. قرار بود نام او را «Kiera» از کیرا ایوانوا که پدرش آن را تحسین میکرد بگذارند؛ با این حال، مادرش هنگام ثبت شناسنامه نام را اشتباه نوشت و بهجای واژهٔ i، واژهٔ e ثبت شد.پدرش انگلیسی و مادرش اسکاتلندی و ولزیتبار است.نایتلی یک برادر بزرگتر دارد. مکدونالد پس از پایان دوران بازیگریاش بهعنوان نمایشنامهنویس مشغول به کار شد. والدین نایتلی پس از تولد برادرش با مشکلات مالی قابل توجهی مواجه شدند.پدرش که یک هنرپیشه «عادی» بود، تنها در صورتی با فرزند دوم موافقت کرد که مادرش ابتدا فیلمنامهای را بفروشد. با این حال، مراتب مختلف موفقیت والدینش مانع کنجکاوی نایتلی در مورد این حرفه نشد. مکدونالد بچههایش را خیلی زود با تئاتر و باله آشنا کرد. این امر باعث علاقه نایتلی به بازیگری شد.
نایتلی در مدرسه تدینگتون به تحصیل پرداخت.او در شش سالگی به دیسلکسیا مبتلا شد، اما میگوید که در یازده سالگی، با حمایت والدینش، «آنها تصور میکردند که به اندازه کافی بر آن غلبه کردهام.» او هنوز هم کندخوان است و نمیتواند با صدای بلند بخواند.نایتلی گفتهاست که «فقط در مورد بازیگری فکر میکند.»او در سه سالگی درخواست کرد تا مانند پدر و مادرش مدیر برنامهای داشته باشد و در شش سالگی صاحب آن شد. این امر باعث شد که او شماری از نقش کوتاه را در درامهای تلویزیونی بازی کند. او در تعدادی از محصولات آماتور محلی بازی کرد؛ از جمله نمایش بعد از ژولیت نوشتهٔ مادرش، و ایالات متحده نوشته معلم نمایش او. نایتلی شروع به تحصیل در سطح A کالج اشر کرد، اما پس از یک سال آن را رها کرد تا حرفهٔ بازیگری را دنبال کند. دوستان مادرش او را تشویق کردند که به مدرسه نمایش برود، که او به دلایل مالی و شغلی آن را رد کرد.
نایتلی قبلاً با بازیگرانی چون دل سینوت، جیمی درنان و روپرت فرند رابطه داشتهاست. او در فوریه ۲۰۱۱ با موسیقیدان، جیمز رایتن، وارد رابطه شد. آنها در می ۲۰۱۳ در شهر مازان فرانسه ازدواج کردند. آنها دو دختر دارند که در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ به دنیا آمدهاند. این خانواده در کننبوری، ایزلینگتون، لندن ساکن هستند.او در جهت حفظ حریم خصوصی خانوادهاش، هیچ فعالیتی در شبکههای اجتماعی ندارد.
در سال ۲۰۰۷، نایتلی برندهٔ یک پرونده افترا علیه روزنامه انگلیسی دیلی میل شد؛ زیرا این روزنامه به دروغ ادعا کرد که او دارای اختلال خوردن است. او ۳۰۰۰ پوند غرامت دریافت کرد و مبلغ ۶۰۰۰ پوند به یک مؤسسه خیریه برای مبتلایان به بیماریهای روانی و اختلالات خوردن اهدا کرد.در فوریه ۲۰۱۰، مردی ۴۱ ساله پس از تلاش برای تماس با نایتلی در چندین موقعیت در خارج از تئاتر کمدی لندن به آزار و اذیت متهم شد.محاکمه بعدی پس از اینکه او برای شهادت در دادگاه در دسترس نبود به پایان رسید. مرد دیگری پس از آزار و اذیت نایتلی در خارج از خانه و تعقیب او در دسامبر ۲۰۱۶ به هشت هفته زندان محکوم شد.
نایتلی در سال ۲۰۰۶ از کار کردن فاصله گرفت،و پیشنهاد کرد که میخواهد برای مسافرت و تمرکز بر زندگی شخصیاش مدتی از بازیگری مرخصی بگیرد. در سال ۲۰۱۸، نایتلی گفت که در ۲۲ سالگی دچار یک فروپاشی روانی شده و بعداً تشخیص داده شد که به اختلال اضطراب پس از سانحه مبتلا است؛ زیرا او در تلاش بود تا خود را با افزایش ناگهانی شهرت سازگار کند. او تعریف کرد که چگونه تا اوایل سال ۲۰۰۸ به مدت سه ماه از خانه خود خارج نشد و برای جلوگیری از حملات پانیک به هیپنوتیزم درمانی نیاز داشت تا بتواند در جوایز بفتای آن سال شرکت کند.
بنا به گزارش وبگاه راتن تومیتوز، موفقترین آثار نایتلی از لحاظ نظر منتقدان، فیلمهای مثل بکام کاتدار بزن (۲۰۰۲)، در واقع عشق (۲۰۰۳)، دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه (۲۰۰۳)، غرور و تعصب (۲۰۰۵)، تاوان (۲۰۰۷)، دوشس (۲۰۰۸)، هرگز رهایم مکن (۲۰۱۰)، یک روش خطرناک (۲۰۱۱)، بازی تقلید (۲۰۱۴)، اورست (۲۰۱۵)، کولت (۲۰۱۸)، اسرار رسمی (۲۰۱۹) و بدرفتاری (۲۰۲۰) هستند.
نایتلی دوبار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شدهاست: بهترین بازیگر زن برای غرور و تعصب و بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای بازی تقلید. او برای فیلمهای تاوان و بازی تقلید بهترتیب نامزد دریافت جایزهٔ بفتا در رشتهٔ بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر نقش مکمل زن شدهاست.
ارسال دیدگاه
تایید شده : 0 ، در حال بررسی : 0 ، مجموع : 0