سحابیها واقعاً شگفت انگیز هستند، لغت سحابی از کلمه لاتین ابر گرفته شده است و به ابرهای عظیم گرد و غبار، هیدروژن، گاز هلیوم و پلاسما اشاره دارد. به سحابی اغلب مهد کودکهای ستارهای، یعنی محل تولد ستارهها نیز گفته میشود و برای قرنها، کهکشانهای دور اغلب با این ابرهای عظیم اشتباه گرفته میشدند.
با این حال چنین توصیفاتی به سختی سطح سحابیها و اهمیت آنها را توصیف میکند. در حقیقت بین روند شکل گیری سحابیها، نقش آنها در شکل گیری ستارهای و سیارهای و تنوع آنها، سحابیها سوالات و کشفهای بی پایان را برای بشریت فراهم کردهاند.
مدتی است که دانشمندان و ستاره شناسان متوجه شدهاند که فضا در واقع یک خلاء کامل نیست. در واقع فضا از ذرات گاز و گرد و غبار تشکیل شده است که در مجموع به عنوان فضای میان ستارهای (ISM) شناخته میشوند. تقریباً 99% فضای میان ستارهای از گاز تشکیل شده است، در حالی که حدود 75% از جرم آن به شکل هیدروژن و 25% باقی مانده به صورت هلیوم است.
گاز بین ستارهای تا حدی از اتمها و مولکولهای خنثی و همچنین ذرات باردار مانند یونها و الکترونها تشکیل شده است. این گاز بسیار رقیق و با چگالی متوسط حدود 1 اتم در سانتی متر مکعب است. در مقابل، چگالی جو زمین تقریباً 30 کوئینتیلیون مولکول در سانتی متر مکعب (3×1019 ) در سطح دریا است.
با وجود اینکه گاز بین ستارهای بسیار پراکنده است، مقدار ماده در فواصل وسیع بین ستارگان جمع میشود و سرانجام با جاذبه کافی بین ابرها، این ماده میتواند با هم ادغام شده و به شکل ستارهها و منظومههای سیارهای درآید.
ارسال دیدگاه
تایید شده : 0 ، در حال بررسی : 0 ، مجموع : 0